Ажрашган танишларим кўпайиб кетмоқда. Бу яхшимас, йиғлаш керак

Хуллас, кеча @FRikhsiyev ишдан сўнг, қўнғироқ қилиб, бир иш билан Чинозга ўтиб келайлик деб, мени олиб кетти. Бўлган воқеани, ҳикоядай ёзишга харакат қиламан.

Йўл. Соат 20:00 атрофида. Мен дўстим Фаррух билан Чиноз томон кетяпмиз. Фаррухни иши бўлгани учун у рульда.

Ишқилиб, Акмал, кеча Ангренга борганимизда, бир танишинг эсингда тушиб, у билан кўришиб қайтган эдик, Чинозда йўқми? — деб хазил оҳангда кулди.
а йўқ, у ерларда йўқ — деганим билан бир қиз эсимга тушди.
Исми Мафтуна. Бир оғайнимни холасини қизи. Оғайнимни уйида қандайдир марака бўлганда биринчи марта кўрган эдим. Уша кунларда ёш
эдик. 2002-2003 йиллар. Кечаси дўстимникида ётиб қолгандим. Маракадан сўнг, ҳаммаёқни йиғиб-териб бўлгач, ёшлар сўрида гаплашиб ўтирган эдик. Жуда ҳам гўзал эди. Уни севиб қолишимга бир кечани ўзи етган эди. Хуллас, у билан 2 йил юрдик. Тошкентдан Чинозга бориб келиш бир қадам бўлиб қолди. Телбаларча севдим. Дарё бўлиб, ошиб-тошиб севдим. Барибир юрак-эшшак уни ўзидан хайдаб чиқарди. Сабаби, ақлим тушуниб етти-ки, у билан бирга бўлишимга тўсқинликлар бор. Яъни, мендан 2 ёш катта. Ота-онаси эса узатмоқчи, мени кутмас эди. Мен эса телба талабаман. Шу-шу мен ҳам, у ҳам, севгимиз ҳам йўқ бўлиб кетти. Мен уни, у мени қидирмади. Оғайнимга билдирмаганмиз.

Чинозга етиб бордик. Уни кўргим келди. Аммо менда Мафтунани рақами йўқ эди. Қандай қилиб топсам бўлади, анча ўйладим. Онаси тилла билан шуғунланиши эсимга тушиб қолди ва қизни холасини ўғлига, яъни оғайнимга қўнғироқ қилдим.

Қ, қалесан?
Тузувмисан, нима гап?
Ану чинозлик холанг хали ҳам тилла билан иш қиляптиларми?
Ҳа, тинчликми?
Чиноздаман оғайним билан келган эдим, тилла олиши керак экан, шунга танишим бор деб қўйдим, манзилларини айтолмайсанми?
Фалончи кўча, Фалонча уй.
Раҳмат.
Зўрға топиб бордим. Дарвозани тақиллатдим. Ўша хола эшикни очдилар. Мани кўришлари биланоқ танидилар, мани ҳамма битта кўргандан кейин танийди :). Хол-ахвол сўраб бўлгач, «типа мақсад»га ўтдим. Ўртоғимни таништирдим.

Хола, яхши заргарлар ишлаганларидан борми?
Ичкарига киринг, кўрсатаман.
(камтарлик қилиб) а йўқ, рахмат, шетта кўраверамиз, — дедим.
Киринглар, қўшнилар бор, дўсти-душманлар бор...
Холани тушундик ва ичкарига бир қадам қўйиб, эшикни ёптик.
Хола сўрига ўтириб, «Мафтуна» деб чақирганларини биламан... Ичимда вулқон отилди. Қулоқларим гаранг бўлиб фақат уни исми акс-садо бўлиб қайтарилаверди. Уйдан чиқди. Тамом бўлдим. Аёллашганмией, бир қанақадур анчадан бери жиззиламаган, ичимни музлатмаган ҳис-хаяжон босди. Сездирмадим. Аммо у мени кўриб, сағал сесканганини сездим. Аммо у ҳам терминатор, эшшак, билдирмади. Келди, саломни ман бердим. «Типа опаде манга».

Солекум.
Волекум.
Бўлди «какой привет — такой ответ» деганларидек.
Холат бундай — сўрини бурчагида хола ўтирибтилар, Фаррух эса ёнларида ўтирибди. Мен Холани тепасида турибман ва яна холани тепасида Мафтуна турибти. Хола менга умуман қизиқ бўлмаган тиллаларни кўрсатиш билан овора. Мени эса ҳаёлим Мафтунада. Бир пайт, қиз сўрини чеккаси, суяниб ўтирадиган тахтасига қўлини қўйди. Мен ҳам атайлаб устига қўлимни қўйиб қаттиқ ушлаб олдим. Куч билан қўлини қўлимдан юлиб чиқарди ва билмай «жинни» деб юборди. Манимча хола аҳамият бермадилар, Аммо Фаррух эшитди.
Сўнг яна нима қилишни билмай, ўйлаб туравердим. Биламан, Мафтуна мани кўриб хурсанд бўлган, билдирмади шунчаки.

Қўлимга телефонимни олиб, «сообщения»ни очволиб, холага айтдим:

Хола, нархларини этинг нарсаларни номлари билан, мен ёзиб олай, «если че, уйдагиларга кўрсатаман» деб, ўзим эса мана бундай ёздим — «+9989339999** эслаб қол». Кўзи тушди шекилли, пайтдан фойдаланиб, холани қўлидаги нарсани олмоқчи бўлиб, манави нима нарса дея телефонимни Мафтунага бериб, ушлаб туринг дедим. Қолган пайт аҳамият бермадим. Ростан ҳам бир билак узукни олиб тамоша қилдим.
...Майли хола, бизга ёқди, уйдагиларга кўрсатайлик деб чиқиб кеттик.
Фаррух мошинага ўтиргач роса кулди. Мен ҳам кулиб кетдим. Аммо юрагим бир қадамни кутар эди. Ярим соатларча ўтди. Тошкентга кириб ҳам келдик. Телефоним вибрация берди. 101% аниқ амин эдимки, бу Мафтуна. Сездим. Бунақа ишонч — балки ўлиб ётган қаттиқ соғинчимни уйғонишидан ҳаёлимни енгиллаштириб қўйгани учундур, билмадим. Аммо ўшалигини билиб, ғурур билан қарадим. СМС экан, бегана рақам. СМСни очдим — «Jinnisizaaa».
Мен ҳам жавоб ёздим — «жинниман».

Шу билан кечаси ватсап-палакатда гаплашдик. Хола «Акмални тилла олиш нияти йўқ эди, нимага келган экан дебди». Мафтуна эса ҳозирча уйда экан. Битта қизи бор, Ажрашганига 2 йил бўлибти.

P.S. Ажрашган танишларим кўпайиб кетмоқда. Бу яхшимас, йиғлаш керак. Эътибор учун рахмат.